1

trabzon elit eskort

Adım yok bu şehirde. Ama adım atmadığım sokak kalmadı. Ben Trabzon’un gecesinde doğdum, karanlığında büyüdüm. Beni kimse çocukken fark etmedi. Ne bir öğretmen adımı sordu, ne bir komşu gülümseyerek “iyi misin” dedi. Zaten zamanla ben de susmayı öğrendim. Susmak, en güvenli cevapmış meğer. Hayat beni yavaş yavaş itti, ama sonunda tek bir seçenekle baş başa bıraktı: Hayatta kalmak. Ve ben… hayatta kalmayı seçtim. Nasıl olduğunun önemi yoktu artık. İlk geceyi hatırlıyorum. Ayak sesleri, titreyen ellerim ve kapalı bir kapı. O kapıdan girerken içimde kalan son “ben” kırıldı. Sonra alışır gibi oldum… ama insan aslında hiçbir zaman tam alışamıyor. Sadece katlanmayı öğreniyor. Şimdi geceleri yine yürüyorum. Kimi zaman bir otel odasında, kimi zaman sahil kenarında biriyle buluşuyorum. Ama sabah olduğunda yalnız... okumaya devam et