Duygusal Kısa Hikaye

Trabzon hayat kadını

Görünmeyen Kadın – Trabzon’da Bir Gece Adım Elif. Ama kimse bilmez gerçek adımı. Bu şehirde adlar önemini yitiriyor bir yerden sonra. Trabzon’un taş sokaklarında yürürken, insanlar ya gözlerini kaçırır ya da uzun uzun bakar—ama ikisi de aynı şekilde can yakar. Her şey dört yıl önce başladı. Kocam öldükten sonra ne bir destek, ne bir el uzandı. Küçük bir oğlum vardı, hasta. Ne yapsaydım? Temizlik işlerinde yetmiyordu. Geceleri ağlarken hep bir çıkış yolu aradım. O yol, beni bu hayata çıkardı. İlk gün çok zor geçti. Ayaklarım geri geri gidiyordu, yüreğim kıyılmış gibiydi. Ama çocuğumun nefes alması, bir mama kutusu, bir ilaç şişesi, bir battaniye… Bunlar bana ‘devam et’ dedi. Ve ettim. Şimdi çoğu gece, Trabzon’un sahil yolunda bir otelin ışığı altında beklerken aynaya bakar gibi ş... okumaya devam et