Sessiz Dramlar

Trabzon hayat kadını masaj hıkaye

Adım Zeynep. Ama herkes beni farklı bir isimle tanır. Kartvizitim yok, tabelam da. Sadece bilen gelir, sessizce gelir… ve sessizce gider. Trabzon’un dar bir sokağında, ikinci katta küçük bir odada çalışıyorum. Masaj yapıyorum. Ama sadece ellerimle değil… bazen bir omza, bazen bir kalbe dokunuyorum. İnsanlar zannediyor ki biz sadece bedene dokunuruz. Oysa çoğu gelen, en çok ruhunun ağrısını getirmiş olur. Gözlerinden belli olur—yorgunluk, özlem, sessizlik… Ve ben, o ağrıyı anlayacak kadar çok şey gördüm. Ben bu işe “masaj yaparak” başladım. Eğitimsizdim ama içgüdülerim güçlüydü. Sonra bazıları, “özel hizmet ister misin?” diye sordu. Başta hayır dedim. Sonra günler geçti, faturalar geldi, çocuğumun okul parası geldi, yalnızlık geldi… Ve ben “evet” demeyi öğrendim. Şimdi o odada, mav... okumaya devam et